کد مطلب:173268 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:157
اوج ایمان
راضی بودن به مقدرات الهی و تسلیم در برابر آن، یكی از صفات انسان های شایسته و كامل است.
در روایتی پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم از قول جبرئیل درباره تفسیر «رضا» فرمودند:
انسان راضی از آقای خویش ناخشنود نیست؛ چه از دنیا بهره مند باشد و چه بی بهره، و به عمل اندك بسنده نمی كند. [1] .
در این رابطه آیات بسیاری در قرآن كریم آمده است. [2] .
سیدالشهداء علیه السلام، نمونه كامل این صفت است و در رفتار و گفتارش، رضایت و تسلیم حق موج می زند.
امام صادق علیه السلام سوره والفجر را سوره «حسین» نامیدند، [3] زیرا كه او جلوه تام و تمام این آیه است كه می فرماید: (یا أیتها النفس المطمئنة، ارجعی الی ربك راضیة مرضیة، فادخلی فی عبادی، و ادخلی جنتی) [4] آن حضرت همان روح آرامش یافته در سایه یاد خداست كه فرمود: «ألا بذكر الله تطمئن القلوب) [5] و در حالی به سوی ملكوت اعلی پر كشید كه رضایت و تسلیم خویش را با همه وجود به اثبات رساند.
آن حضرت در دعای عرفه فرمود:
و خر لی فی قضائك و بارك لی فی قدرك حتی لا أحب تعجیل ما أخرت و لا تأخیر ما عجلت؛ [6] .
قضا و قدرت را بر من خیر و مبارك ساز تا آن چه دیر می خواهی بر من، زودتر دوست ندارم و آن چه زودتر می خواهی، دیرتر مایل نباشم.
نیز در جمله ای دیگر فرمود:
رضا الله رضانا أهل البیت نصبر علی بلائه؛ [7] رضایت و خشنودی خدا مورد رضایت ما اهل بیت است و بر بلای رسیده از جانب او، صبر می كنیم.
و در آخرین لحظات عمر شریفش در قتلگاه فرمود:
رضا بقضائك و تسلیما لامرك و لا معبود سواك یا غیاث المستغیثین؛ [8] خشنود به قضای تو و تسلیم امیر و فرمانت هستم و معبودی غیر تو نیست ای فریادرس فریادجویان!
كمال بندگی در «رضا» به رضای الهی و فرمان اوست.
امام حسین علیه السلام در حركت به سوی كربلا، اظهار امیدواری كرد كه آن چه را خداوند برایش اراده كرده باشد «خیر» باشد، چه با فتح، چه با شهادت: أرجو أن یكون خیرا ما أراد الله بنا، قتلنا أم ظفرنا. [9] .
در قتلگاه نیز جملات زیبای «الهی رضی برضائك و تسلیما لأمرك» كه بر زبان او جاری شد، نشانه خلوص در بندگی و رضا به قضای خدا و رنگ دایی داشتن جهاد و شهادت اوست.
یكی درد و یكی درمان پسندد
یكی وصل و یكی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آن چه را جانان پسندد
عشق الهی در سراسر وجود حضرت سریان و جریان داشت. خداوند، جانان سیدالشهدا علیه السلام بود. «مقام رضا» مرتبه برتر ایمان به او به شمار می رفت. خود آن حضرت بارها فرمود:
رضا الله رضانا أهل البیت؛ [10] رضایت ما خاندان، تابع رضای الهی است.
در روایتی پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم از قول جبرئیل درباره تفسیر «رضا» فرمودند:
انسان راضی از آقای خویش ناخشنود نیست؛ چه از دنیا بهره مند باشد و چه بی بهره، و به عمل اندك بسنده نمی كند. [1] .
در این رابطه آیات بسیاری در قرآن كریم آمده است. [2] .
سیدالشهداء علیه السلام، نمونه كامل این صفت است و در رفتار و گفتارش، رضایت و تسلیم حق موج می زند.
امام صادق علیه السلام سوره والفجر را سوره «حسین» نامیدند، [3] زیرا كه او جلوه تام و تمام این آیه است كه می فرماید: (یا أیتها النفس المطمئنة، ارجعی الی ربك راضیة مرضیة، فادخلی فی عبادی، و ادخلی جنتی) [4] آن حضرت همان روح آرامش یافته در سایه یاد خداست كه فرمود: «ألا بذكر الله تطمئن القلوب) [5] و در حالی به سوی ملكوت اعلی پر كشید كه رضایت و تسلیم خویش را با همه وجود به اثبات رساند.
آن حضرت در دعای عرفه فرمود:
و خر لی فی قضائك و بارك لی فی قدرك حتی لا أحب تعجیل ما أخرت و لا تأخیر ما عجلت؛ [6] .
قضا و قدرت را بر من خیر و مبارك ساز تا آن چه دیر می خواهی بر من، زودتر دوست ندارم و آن چه زودتر می خواهی، دیرتر مایل نباشم.
نیز در جمله ای دیگر فرمود:
رضا الله رضانا أهل البیت نصبر علی بلائه؛ [7] رضایت و خشنودی خدا مورد رضایت ما اهل بیت است و بر بلای رسیده از جانب او، صبر می كنیم.
و در آخرین لحظات عمر شریفش در قتلگاه فرمود:
رضا بقضائك و تسلیما لامرك و لا معبود سواك یا غیاث المستغیثین؛ [8] خشنود به قضای تو و تسلیم امیر و فرمانت هستم و معبودی غیر تو نیست ای فریادرس فریادجویان!
كمال بندگی در «رضا» به رضای الهی و فرمان اوست.
امام حسین علیه السلام در حركت به سوی كربلا، اظهار امیدواری كرد كه آن چه را خداوند برایش اراده كرده باشد «خیر» باشد، چه با فتح، چه با شهادت: أرجو أن یكون خیرا ما أراد الله بنا، قتلنا أم ظفرنا. [9] .
در قتلگاه نیز جملات زیبای «الهی رضی برضائك و تسلیما لأمرك» كه بر زبان او جاری شد، نشانه خلوص در بندگی و رضا به قضای خدا و رنگ دایی داشتن جهاد و شهادت اوست.
یكی درد و یكی درمان پسندد
یكی وصل و یكی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آن چه را جانان پسندد
عشق الهی در سراسر وجود حضرت سریان و جریان داشت. خداوند، جانان سیدالشهدا علیه السلام بود. «مقام رضا» مرتبه برتر ایمان به او به شمار می رفت. خود آن حضرت بارها فرمود:
رضا الله رضانا أهل البیت؛ [10] رضایت ما خاندان، تابع رضای الهی است.
[1] ميزان الحكمه، ج 4، باب الرضا، ص 145.
[2] مجادله «58» آيه ي 22.؛ توبه «9»، آيه ي 11 و....
[3] مجمع البيان، ج 9 و 10، ذيل سوره والفجر.
جناب استاد مجيد جعفري تبار دام عزه، در كتاب يك شمع و هفتاد و دو پروانه، اثر محقق بزرگوار، سيد محمد جعفر غضنفري، زيد عزه، قبل از مقدمه، آورده اند:... به خاطر اين حقير خطور نمود كه تعداد حروف چهار آيه ي شريفه ي آخر سوره ي مباركه ي فجر را شمارش نمايم كه پس از شمردن حروف، متوجه شدم تعداد اين آيات شريفه 72 حرف (به عدد ياران وفادار سالار شهيدان) است. شايد بتوان گفت كه به ظن قوي، هر يك از اين حروف نوراني، اشاره اي به اسم يا لقب يا كنيه يا وصفي از اوصاف هر يك از آن 72 يار پاكباخته است.
[4] فجر «89» آيه ي 27-30.
[5] رعد «13»، آيه ي 28.
[6] مفاتيح الجنان، دعاي عرفه.
[7] بحارالأنوار، ج 44.
[8] مقتل الحسين، مقرم، ص 367.
[9] اعيان الشيعه، ج 1، ص 597.
[10] موسوعه كلمات الامام الحسين عليه السلام، ص 328.